|
سلاح هايى
را كه از دوران جهاد مقدس مردم افغانستان و دوره مقاومت شكوهمند كشور در اختيار
داشتند به عناوين داياك، دى دى آر، و منطقه صلح با اعتماد به حكومت و جامعه جهانى،
تسليم نمودند اما با سازشهايى كه اخيراً حكومت ناكام با برادران ناراضى شان انجام
داده راه را براى ناامن سازى مناطق مركزى هموار نمودند. ممنوع شدن استفاده از قواى
هوايى ائتلاف بين المللى در افغانستان يكى از معاملات ناكام حكومت با تروريسم بينالمللى يا برادران ناراضى حكومت است.
در چنين شرايطى كه تروريستان از نبود خطرقواى هوايى مطمئن شده اند. حملات وسيع خودشان را بالاى ولسوالى كجران ولايت
دايكندى آغاز نموده اند. اگرچه مردم منطقه با تمام قوت از خود دفاع نموده اند اما شكاياتى
كه از مردم محل به ما رسيده است، حكايت از آن دارد كه حكومت در برابر تهاجم
تروريستان بى تفاوت است و حتى زخميهاى مردم را كه در درگيرى با مهاجمين واقع شده است،
غرض تداوى به كابل انتقال نداده است چه رسد به كمك نظامى و مالى.
سؤال اساسى
اينجاست كه گناه مردم هزاره چيست؟
-
آيا ١٢ سال زندگى با امن و حمايت از حكومت و قانون گناه است؟
-
آيا محروم ماندن از كمكهاى جامعه جهانى گناه است؟
-
آيا بر زمين گذاشتن سلاح و رفتن به طرف علم و دانش جرم است؟
-
آيا انتخاب روش دمكراسى بجاى توسل به خشونت جرم محسوب ميشود؟
-
آيا سكوت و بی تفاوتى حكومت در برابر تهاجم تروريستان به معناى رضايت حكومت بر
پايمال شدن هزاره جات زير پاى تهاجم تروريستان نميباشد؟
بناءً از
آدرس حزب وحدت اسلامى مردم افغانستان و جامعه هزاره، از حكومت و جامعه جهانى مي
خواهم كه هرچه زودتر به كمك مردم دايكندى شتافته و جلو تهاجم تروريستان را بگيرد و
يا اگر مردم هزاره جات را لايق كمك نميدانند حداقل سلاحهاي را كه از مردم هزاره
گرفته اند، پس به خودشان بدهند تا از خود و منطقه شان دفاع كنند و نيز از مردم
عزيز مي خواهم كه تا پاى جان از سرزمين و جان و مال خودشان دفاع كنند.
والسلام
حاجی محمد
محقق
اسلام آباد
منبع: www.wahdatnews.com
|
